των συζητήσεων και στη λήψη αποφάσεων για σημαντικά ζητήματα. Αυτό βεβαίως δεν πρέπει να μας ξενίζει, αφού αντανακλά επακριβώς το σκηνικό της κυπριακής πολιτικής πραγματικότητας. Άντρες οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων, άντρες και οι διαπραγματευτές, άντρες κατά κύριο λόγο και τα μέλη της διαπραγματευτικής ομάδας, ειδικά όσοι έχουν ενεργό ρόλο στη λήψη αποφάσεων. Έτσι κι αλλιώς το Σύνταγμα της χώρας μας καθορίζει την ύπαρξη και την τοποθέτηση της γυναίκας, ως πολίτισσας του κράτους, πάντα σε συνάρτηση με την εξάρτησή της, πρώτα από τον πατέρα της και αργότερα, από τον σύζυγό της (βλ. άρθρο 7 του Συντάγματος, όπου καθορίζει ότι τα τέκνα ανήκουν «εις την κοινότητα του πατρός» και ακολούθως, «η ύπανδρος γυνή ανήκει εις την κοινότητα του συζύγου αυτής»). Καμία έκπληξη δεν πρέπει άρα να μας προκαλεί το γεγονός ότι, ενώ οι διαπραγματεύσεις βασίζονται στην ιδέα της ποσόστωσης, η οποία θα εξασφαλίζει τη συμμετοχή και των δύο κοινοτήτων στους διάφορους θεσμούς και δομές του μελλοντικού κράτους, ουδείς ασχολείται και με την έμφυλη διάσταση μιας οποιασδήποτε ποσόστωσης, η οποία θα προωθούσε γυναίκες και από τις δύο κοινότητες σε θέσεις λήψης αποφάσεων.

Πηγή: Politis

Διαβάστε περισσότερα εδώ